Wij rijden hierdoor door kleine buitenwijken en zien veel van het dagelijks leven voorbijgaan. Op iedere kruising staan mensen of kinderen het verkeer te regelen zodat auto’s, trucks en brommers veilig over kunnen steken.
Wij hebben al besloten om niet naar de vulkaan bij Bandung te gaan omdat wij de Bromo later deze vakantie gaan doen en het door de laatste dagen van de kindervakantie erg druk zou kunnen zijn (vanaf maandag beginnen de scholen hier weer) dus vandaag staat naast de waterval, een heet waterbron en de muziekschool in ieder geval op de planning. Wij kijken of we tussendoor tijd hebben om het centrum van Bandung in te gaan.
Onderweg zien wij veel theeplantages en rijden via de plaats Lembang naar de waterval bij Ciater: Curug Sadim Panaruban.
Op het pad naar de waterval zijn mannen bezig met het plaveien van de weg en een van de mannen loopt met ons mee naar de waterval.
Het is een erg mooie waterval, heel helder water en de man geeft aan dat wij er gerust in kunnen omdat het water niet dieper is dan de bovenbenen. Ronald en Chantal gaan erin, het water is koud maar zij kunnen helemaal naar de waterval toe dus de moeite waard.
Met een zakdoekje worden de voeten daarna wat gedroogd en de man laat nog even zien dat het vocht uit trompet bloemen als oogdruppels gebruikt kan worden wat Ronald en ik ook proberen.
Een erg leuke stop die mooie fotos oplevert (helaas lukt het nog niet om de fotos te plaatsen op het blog, dus dat proberen wij tussentijds nog of anders pas op Bali😬)
Vervolgens rijden wij via een mooie weg met theeplantages naar een heet water bron, als wij daar aankomen blijkt dat een zwembad te zijn gevuld met zwavelwater uit de vulkaan. Dit is na de mooie waterval niet wat wij verwacht hadden bij een heetwaterbron en wij slaan deze daarom over. Er is wel een natuurlijke heetwaterbron maar die is bij de vulkaan waar wij vanwege de drukte op die weg niet naar toe gaan.
Wij overleggen met Minto wat wij nu zullen gaan doen, hij is bang dat het centrum van Bandung te druk is om echt wat te kunnen gaan doen en met het risico dat wij niet op tijd bij de muziekschool zijn die aan de andere kant van Bandung ligt. Hij stelt voor nog een stukje de bergen in te rijden en dan daar een hapje te gaan eten op de bergtop met uitzicht op Bandung. Prima voorstel dus wij rijden nog een stuk de bergen in waar in het weekend veel door studenten gekampeerd wordt.
Op de bergtop neemt Minto ons mee naar een echt Indonesisch restaurant met een geweldig mooi uitzicht op Bandung.
Echt Indonesisch betekent schoenen uit en zitten op de grond aan een tafel van 20 centimeter hoogte. Wij hebben de grootste moeite om op de grond in kleermakerszit te gaan zitten en krijgen de slappe lach.
Er wordt thee en verschillende bordjes neergezet: 1 met bladeren met een vulling erin die met nietjes bij elkaar wordt gehouden, een soort kroepoek rijstwafels met sojasaus en een bakje met sla en komkommer met 3 sausen: sojasaus, satesaus en vuurrode sambal.
Wim neemt een stukje komkommer en doopt deze met een puntje in de sambalsaus, neemt een hap en loopt echt zo rood aan dat hij meteen tranen in zijn ogen heeft, wij rollen echt om van het lachen en helaas wist Ronald per ongeluk het filmpje dat hij aan het maken was door het schaterlachen.
Minto helpt ons een keuze te maken uit de menukaart en wij bestellen wat vis, kip op 2 manieren bereid, garnalen met mie seafood en witte rijst.
In de bladeren blijkt vis te zitten, die met de satesaus of sojasaus lekker te eten is, de kroepoek rijstwafels zijn volgens Minto te vet voor ons dus na een klein stukje geproefd te hebben blijven wij daar verder vanaf. Ronald proeft ook nog een heel klein beetje van de sambalsaus en inderdaad deze is heel erg heet!
Het eten wordt gebracht en dan komt het leukste gedeelte want eten doe je met je handen, echt geweldig hoe klungelig wij een vis met graat met onze handen eten terwijl wij op onze kont zitten. Het eten is echt super lekker gekruid en smaakt allemaal even lekker.
Wim vraagt aan Minto hoe hij in het Indonesisch om de rekening vraagt en loopt naar de balie en vraagt om de rekening, wij luisteren of het goed gaat en de vrouw achter de balie vindt het prachtig. Rekening bedraagt omgerekend nog geen 15 euro en daar hebben wij dus met zijn 5en echt prima voor gegeten.
Echt een supergave belevenis, zelf hadden wij nooit hier terecht gekomen.
Minto maakt onderweg terug naar Bandung wel een stop bij een supermarkt om Yakult te kopen om te voorkomen dat wij van het gekruide voedsel last krijgen.
Terug naar Bandung is het nog steeds druk en wij rijden door de koloniale wijk en langs het Saté gebouw rustig naar de Angklung muziekschool Udjo. 25 jaar geleden zijn Wim en ik hier geweest en dit wilden wij perse dit keer ook weer zien, het enthousiasme waarmee de kinderen muziek maken is geweldig om te zien.
De voorstelling begint om 15.30 en duurt tot 17.30, wij zijn 1 uur voor die tijd al aanwezig, waardoor wij op ons gemak de souvenirshop in kunnen waar Tal een T-shirt scoort en een ijsje eten (60 cent) Als toegangsbewijs krijg je een ketting om met een Angklung, ook al een leuk souvenirtje. Wij herkennen niets meer van de school. Het is nu een soort van arena met stenen trappen met houten zittingen, in plaats van een openlucht ruimte met houten bankjes.
De voorstelling bestaat uit verschillende optredens, van Wajang theater tot Angklung muziek; in onze herinnering waren het vroeger alleen kinderen die optraden maar nu wordt er ook door volwassenen opgetreden, het leukste is echter de kinderen die optreden en het enthousiasme. Ook krijgen wij zelf les in Angklung spelen en na een paar keer oefenen speelt het publiek een nummer van de Beatles en I have a dream van ABBA en het klinkt nog goed ook. Als afsluiting nodigen de kinderen het publiek individueel uit om te komen dansen en Chantal staat al snel op de dansvloer en ook Ronald en ik moeten eraan geloven, terwijl Wim zich achter zijn fotolens verstopt en onze bewegingen vastlegt. Erg grappig om met die kleintjes te dansen maar wel erg veel hoogte verschil 😁.
Na de show is het tijd voor een sanitaire stop en dan worden wij samen met een andere groep Nederlanders de attractie want verschillende mensen willen met ons op de foto.
Na deze geslaagde dag brengt Minto ons terug naar het hotel waar wij wederom door de drukte pas rond 19.00 uur aankomen.
Wij eten savonds in het winkelcentrum in een sizling restaurant, Pepper Lunch (ja ook voor diner) waar je een schotel besteld en je eten op een hete ijzeren plaat geserveerd krijgt en het zelf (af)bakt. Een erg leuk concept met dito prijzen.
Na het eten wordt er nog een Starbucks bezocht en een Coldstone (ja, ook die zitten hier) en neemt Chantal nog een cupcake als toetje en komen wij nog de Aziatische mensen in het winkelcentrum tegen die met Ronald en Willem bij de muziekschool op de foto zijn geweest. Daarna lopen wij terug naar het hotel en proberen redelijk bijtijds te gaan slapen want morgen hebben wij een lange reisdag en vertrekken wij om 7.00.
Het was een schitterende dag
Zoals aangegeven fotos volgen zodra het lukt
Nou ik had dat filmpje wel willen zien. Helaas gewist. Zo te lezen hebben jullie het gezellig.
BeantwoordenVerwijderen