Het hotel zit vol maar wij zijn de enige westerlingen, er is een goed ontbijt waar ook voor ons genoeg keuze is.
Minto haalt ons om 9.00 uur op en wij rijden een mooie weg door dorpjes waar slim gebruikt wordt gebruikt van de sawahs. Het kleiachtige zand in de sawahs wordt met behulp van de “schillen” van de rijst vernuftig gebakken tot bouwstenen en dakpannen.
Ook zijn hier “tuintjes” te zien waar plastic flesjes en autobanden als plantenbakken gebruikt worden.
Voor de middaglunch zit het restaurant dat Minto op de route in gedachte had vol, want het is buiten dat het druk is vanwege de zondag, vandaag ook de laatste dag van de kindervakantie hier in Indonesië.
Wij belanden uiteindelijk in een lokaal restaurantje waar wij wat eten door te kiezen via een soort van buffet, laten wij het er maar ophouden dat het geen succes was, de eerste keer dat wij echt minder gegeten hebben hier, de rekening voor met zijn 5’en stelt echter ook niets voor (135.000rp)
Wij vervolgen onze weg richting de Borobodur. Het plan was oorspronkelijk om deze gedurende de 1e ochtend in Yogya te bezoeken, maar doordat wij een dag minder in Yogya blijven door onze overnachting in het dorp van Minto en het best nog een stuk van Yogya afligt gaan wij er vandaag naar toe.
Zodra wij in de buurt van de Borobodur komen blijken alle toegangswegen afgesloten voor verkeer. Minto probeert via diverse kanten dichterbij te komen maar dat lukt niet, totdat hij bij een verkeerspost zegt dat wij naar een hotel moeten dat in de straat ligt van de Borobodur en dan mogen wij wel door, er is heel veel politie en beveiliging in de straat en na nog een keer de naam van het hotel genoemd te hebben mogen wij door. De bus wordt daar geparkeerd en vandaag is er een feestceremonie die op het punt staat van beginnen en naar de Borobodur gaat.
Wij zien de stoet in de verte aankomen en besluiten vlot naar de ingang van de Borobodur te lopen om deze mensenmassa voor te zijn.
Wij krijgen bij de ingang voor internationale gasten allemaal een batikdoek om, om de knieeen te bedekken en gaan met zijn 4en naar binnen. Nog geen minuut binnen wordt al door de eerste Indonesische mensen gevraagd of zij met ons op de foto mogen.
Wij lopen zonder gids het complex op en maken zelf de nodige fotos, en worden erg vaak benaderd of vragend aangekeken om fotos te maken met ons erbij.
De Borobodur is een indrukwekkend tempelgeheel en op de top treffen wij het want een groep boeddhisten maken net hun rondes. Echter zijn de meeste binnenlandse bezoekers, toch wel erg onder de indruk van ons, en helemaal als wij op het hoogste niveau staan, Ronald en Chantal worden echt zonder overdrijven bijna 10 minuten lang door allerlei mensen gevraagd om met ze op de foto te gaan, Wim en ik liggen helemaal in een deuk want het gaat maar door, filevorming op de Borobodur vanwege een fotosessie.
Op het terrein van de Borobodur vind inmiddels de feestceremonie plaats en daardoor is het op het terrein ook vol met binnenlandse bezoekers. In totaal hebben wij slechts een handje vol andere westerlingen gezien.
Ook als wij van de Borobodur weglopen, wordt er nog regelmatig gevraagd voor een foto of zien wij dat wij gefotografeerd worden.
Onderweg hebben wij nog tijdens de weg een heel mooi uitzicht op de Merapi vulkaan, indrukwekkend hoe machtig deze boven alles uitstijgt
Na vertrek van de Borobodur, komen wij vlakbij Yogya door wegwerkzaamheden weer in een enorme file terecht, waardoor wij uiteindelijk pas rond 19.00 uur in de buurt van ons hotel aankomen. Minto kent de accommodatie niet dus het is nog even zoeken en als hij het juiste straatje indraait, denk ik, o jee wat heb ik geboekt, donker vreemd straatje, dat beloofd niet veel goeds.
Echter als wij verwelkomt worden bij de deur door twee jongemannen die ons naar binnen brengen, komen wij in een geweldige mooi ingerichte ontvangstkamer terecht en krijgen een welkomstdrankje. Wim en ik krijgen kamer nr 1, de grootste kamer van het uit 10 kamers bestaande accommodatie en het ziet er allemaal geweldig mooi uit, wij hebben een ruime badkamer en nog een apart zitje, ook kamer nr 6 van Ronald en Chantal is prima en de binnentuin met zwembad is een pareltje.
Echt super en bijna jammer dat wij een nacht hier hebben laten vervallen maar mee met Minto naar zijn dorp is ongetwijfeld ook een unieke ervaring.
Wij eten in restaurant Alive op de hoek van de straat en kunnen daar zowel Aziatisch als westers eten. Het eten is goed, alleen wij krijgen het eten niet allemaal tegelijk geserveerd en Ronald krijgt zijn bestelling pas na een herinnering anders waren wij waarschijnlijk nu nog aan het wachten.
Tijdens het eten bespreken wij dat wij morgenmiddag wat willen relaxen aan het zwembad en daardoor wat minder tijd in de stad Yogya zullen doorbrengen en vroeg in de middag naar de prambanan gaan.
Het was weer een geslaagde dag
Fotos bij alle eerdere blog geplaatst. Een volgende update volgt pas hoogstwaarschijnlijk vanuit Malang
Fotos bij alle eerdere blog geplaatst. Een volgende update volgt pas hoogstwaarschijnlijk vanuit Malang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten