Dag van vertrek: relaxen op het strand en vliegreis 31 Juli - totale ervaring Java Bali

Na een wederom goed ontbijt, zijn de koffers ingepakt en checken wij uit, de koffers worden in een aparte ruimte opgeborgen. De spullen voor het strand gaan mee en wij genieten nog lekker van het strand, waarbij wij de bedjes uit de schaduw trekken om nog even van de zon te profiteren.
Wim en Ronald nemen nog een massage op het strand en de tijd vliegt voorbij.

Rond 2 uur gaan wij bij Sands nog uitgebreid lunchen en dan houden wij het voor gezien en gaan terug naar het hotel. Wij kunnen douchen en ons omkleden bij de spa en dat is een prima ruimte.

Wij zijn rond kwart over 4 klaar en nemen de taxi naar het vliegveld. De chauffeur is een echte grappenmaker en als hij hoort dat wij eerst op Java zijn geweest, deelt hij zijn mening over de islamitische bevolking, waarbij hij aangeeft dat hun god toch ook niet blij kan zijn als deze om 5.00 uur wakker wordt gemaakt door hun gebeden. Nee, dan liever Bali met heel veel Bintang.

Op het vliegveld aangekomen moeten wij even wachten voordat wij door kunnen naar het inchecken voor onze vlucht. Hier ga je eerst door de security checks en dan pas inchecken. Ik kon wel inchecken maar kon geen digitale boarding pass regelen, ook al staat er een behoorlijke rij bij het inchecken, het gaat uiteindelijk net zo snel als degene die al wel een boarding pass hebben en alleen de bagage hoeven af te geven.
In het "taxfree" gedeelte aangekomen, kijken wij voor nog wat te eten en het is een vreemd idee dat wij uiteindelijk bij La Place neerstrijken voor wat te eten.

De security check bij de gate gaat vlot en vrijwel op schema (20.35) vertrekken wij voor het eerste gedeelte van de vlucht naar Singapore. Na 2,5 uur (en een kleine maaltijd) landen wij op Singapore en moeten met alle handbagage het vliegtuig uit om 1,5 uur later weer aan boord te gaan voor de resterende vlucht van 12,5 uur.

Het vliegtuig zit vol, dus zowel naast Ronald en mij, als bij Chantal en Wim zit iemand op de plek aan het gangpad. Wij krijgen ook bij deze vlucht een avondmaaltijd en kijken naar films (want het entertainmentsysteem werkt) en slapen wat. Na een 5,5 uur besluit mijn buurvrouw naar de toilet te gaan en ik grijp die gelegenheid aan om ook de benen even te strekken en zie dat mijn voeten en enkels enorm zijn opgezwollen, ondanks de kleine draaibewegingen die ik de laatste uren heb gedaan. Het ziet er echt niet goed uit en wetend dat de vlucht nog niet eens op de helft is, bel ik voor een stewardess. Als deze bij mij komt en kijkt, vraagt zij mij om met haar mee te gaan en plant mij op de stewardess stoelen met een kistje en een kussen zodat ik met mijn benen omhoog zit. Ik heb hier normaal gesproken nooit geen last van en na een 45 minuten is de grootste zwelling afgenomen en met de afspraak dat ik gewoon weer terug moet komen als het weer gebeurd ga ik terug naar mijn stoel. Chantal en Wim liggen te slapen en hebben van mijn uitstapje niets meegekregen.
wij slapen allemaal wat en een kleine 2,5 uur voor de landing merk ik dat mijn enkels weer een hobbit vorm aannemen. In plaats van naar voren te gaan, ga ik zijwaarts zitten met mijn voeten tegen het raampje bij Ronald, wat ook redelijk helpt.
Wij krijgen een ontbijt geserveerd (die hadden we kunnen missen) en landen 15 minuten eerder op Schiphol, waarbij wij tijdens het landen zien dat ons huis er nog staat :).

De bagage is er redelijk vlot en met de bestelde taxi zijn wij om 8.30 (1 uurtje na de landing) weer thuis van deze schitterende reis.

Inmiddels zijn de koffers leeg, de wassen allemaal gedraaid, de kleding weer in de kasten en wij zitten redelijk in het Nederlandse ritme na 2 goede nachtrusten.

Terugkijkend op deze reis, vonden wij Java erg mooi en voor ons gevoel nog een stuk authentiek Indonesië, de mensen zijn erg vriendelijk en als westerling ben je op Java nog fors in de minderheid, waardoor er zeer regelmatig verzoeken gedaan worden om met Aziaten op de foto te gaan. Een aparte gewaarwording die in 25 jaar niet veranderd is (alleen het aantal fototoestellen wel :))
Java was spotgoedkoop qua hotels, eten, drinken, vervoer en alle andere activiteiten. De rondtour op Java was vermoeiend door de lange dagen onderweg maar met Minto als chauffeur hebben wij zoveel extra mooie dingen gezien en meegemaakt dat wij dit er graag voor over hadden.
Een paar van de hoogtepunten op Java zijn de rijstvelden, Minto's dorp, de tocht naar de waterval, de Kampungs, de Bromo (die in de middag dat wij er in de ochtend waren, is uitgebarsten en nu nog steeds dicht is voor kraterbezoeken) en de IJen (ook al hebben Ronald en Chantal die alleen gedaan, wij hebben meegenoten van hun fotos en verhalen)
Bali was ook erg mooi, wel erg toeristisch vooral alles onder de lijn van Ubud. De prijzen op Bali zijn zeker 50% hoger dan op Java, maar nog steeds voor ons hele leuke bedragen. Pemuteran was een prima plek om bij te komen van onze rondreis op Java, terwijl Ronald zijn duikbrevet haalden en wij ook genoten van al het moois onder water door te snorkelen en te duiken.
In Ubud hebben wij genoten van Monkey Forest en de sfeer in deze plaats en daarna de tempels en het snorkelen en duiken in Tulamben. Sanur is een gezellige badplaats en Kuta is nog steeds veel te veel van alles maar leuk om gezien te hebben.

Zoals gezegd, wij hebben een schitterende reis gehad, waarbij Ronald mooi verwoord hoe het verschil is wat hem betreft met afgelopen jaren Amerika. In Indonesie hebben wij een indrukwekkende reis gehad, die je wat ons betreft 1 x in de 5 a 10 jaar maakt, Amerika is voor ons  een vakantiebestemming die ieder jaar bezocht kan worden.

Nogmaals bedankt allemaal voor het meelezen en voor de reacties op welke manier dan ook.
Tot blogs!!

Kuta Beach en stad 29 juli

Na een prima nachtrust en dito ontbijt, lopen wij naar buiten voor een taxi naar Kuta en regelen buiten het hotel meteen een taxi met voldoende ruimte voor de bagage voor morgen naar het vliegveld.

Wij rijden binnen een half uur naar de Beach walk shopping mall, waar wij een lekker ijsje bij Coldstone eten (keten die wij kennen vanuit USA) en daarna de oude hoofdstraat van Kuta inlopen. Wij kijken bij het memorial van de bomaanslag in 2002, dat een indrukwekkende lijst met namen van de slachtoffers bevat. Daarnaast kopen wij nog wat souvenirs, lunchen bij de McD die hier uiteraard ook zit (en waar de spicy chicken burger echt spicy is).

Daarna gaan wij naar het strand, waar wij genieten van de mooie golven waar surfers hun best op proberen te doen en kijken daarna naar een zonsondergang die net niet in het water verdwijnt door wat bewolking, wij zijn zeker niet de enige die blijven hangen voor de zonsondergang.

Wij nemen een taxi terug naar Sanur en komen, ongelofelijk maar waar, weer achter een ceremonie terecht, waardoor de rit weer een half uur langer duurt. Wij besluiten daarom rechtstreeks naar het restaurant te gaan voor het avondeten omdat het anders wel erg laat wordt.
De mannen genieten van een hele goede visschotel en Chantal en ik hebben ook wat naar onze keuze besteld. Wij laten ons met een taxi terugbrengen naar het hotel en hebben van deze echte laatste dag ook weer genoten.

Morgen nog een korte stranddag in het vooruitzicht waarna wij na een late lunch, ons douchen en klaar gaan maken voor onze terugreis naar Nederland.
Het laatste blog volgt dan hoogstwaarschijnlijk ook vanuit Nederland.
Bedankt voor het meelezen en de reacties!!!

Sanur Beach, zwembad en F1 racing 28 juli

Vandaag slapen wij wat langer door en genieten in het hotel van een zeer uitgebreid ontbijt en gaan daarna met de shuttle bus naar het strand dat bij het hotel hoort maar wel ongeveer 20 minuten met de bus rijden is omdat de bus onderweg meerdere stops maakt.
Wij komen achter een begrafenis ceremonie terecht waardoor de busrit uiteindelijk ruim 50 minuten duurt. (en helaas rijden wij te ver achter de stoet aan om dit moment vast te kunnen leggen, want het is wel indrukwekkend).

Op het strand aangekomen mag de "beach club" eigenlijk niet echt die naam hebben, het enige wat er zijn, zijn bedjes met handdoeken maar ons hotel heeft blijkbaar een voorkeur voor de schaduw want net als met het zwembad, staan het gros van de strandbedjes in de schaduw van een van de bomen op het strand.

Wij vermaken ons toch goed en lunchen bij de strandtent Sand wat een prima restaurant blijkt te zijn.
Als wij terugkomen bij de bedjes is er door de bomen echt geen zon meer op de bedjes en maakt de wind het fris waardoor wij besluiten om terug te lopen naar het hotel (20 minuten) en te kijken hoe het bij het zwembad is. Ook bij het zwembad is geen zon meer maar er wordt toch nog even gezwommen. Ronald en ik gaan samen nog even aan het einde van de middag naar de andere kant van het hotel, waar de ferries vertrekken naar Nusa Penida en waar het ontzettend druk is. Ik weet vrij zeker dat ik daar de "bungalows" zie, onder de naam Alit's hotel waar Wim en ik 25 jaar geleden hebben gezeten, dus thuis even in mijn oude boekje nakijken of het inderdaad Alit's Bungalows was waar wij toen zaten.

Savonds strijken wij neer in een sportrestaurant / cafe Jimmy's waar Ronald en ik samen een rijsttafel nemen en Wim en Chantal ook goed eten, voordat wij hier naar de F1 Grand Prix gaan kijken. Het sportrestaurant zit redelijk gevuld en voor ons zit een Mercedes fan, maar ook nog een ander gezin uit Nederland. Wij hebben uiteraard met heel veel plezier deze race gevolgd.

Na het horen van het Nederlands volkslied, lopen wij naar het hotel, waar wij voldaan deze dag afsluiten.
Morgen onze echte laatste volle dag, waarvan wij hebben afgesproken dat wij die in Kuta op het strand en met nog wat winkelen gaan doorbrengen.

vertrek Ubud, snorkelen en duiken Tulamben en naar onze laatste verblijfplaats Sanur 27 juli

Vandaag vertrekken wij uit Ubud.. Lao rijdt ons eerst naar Tulamben, een kleine 2,5 uur rijden, want daar gaan wij bij een scheepswrak nog 2x duiken en snorkelen via de duikschool van Permuteran.
Ronald heeft omdat hij zijn brevet heeft gehaald, deze 2 duiken gratis gekregen en voor ons is een mooie prijs afgesproken.

Wij zijn er om kwart voor 11, de spullen worden gepast en geregeld en daarna vertrekken wij naar de duikstek waar het druk is met heel veel duikers en snorkelaars. Ook op deze plek hebben Wim en ik 25 jaar geleden gedoken. Je gaat hier via de kust naar het wrak van de onderzeeer, USA Liberty uit de 2e wereldoorlog. Er zijn ontzettend veel vissen en zowel voor duiken en snorkelen is het een mooie plek. Dit keer hebben Wim en Ronald de go pro mee en zij kunnen dichterbij de vissen komen.

Tussen het duiken en snorkelen door genieten wij van een prima verzorgde lunch

  zoek de schorpioenvis

Tijdens de duik zien Ronald en Wim, een schorpioenvis en de 2e keer een hele grote schildpad. Van de laaste is een filmpje maar die kan ik helaas niet op het blog zetten (duurt veel te lang)

Chantal en ik genieten van het snorkelen maar de 2e keer is het water echt wel veel kouder door de stroming en gaan wij na een half uur met onze gids het water uit.
Wij douchen en kleden ons om en een half later zijn ook de mannen uit het water. Op de duikschool wordt het logboek bijgewerkt en daarna vertrekken wij na deze mooie ervaring naar onze laatste verblijfplaats Sanur.

In Sanur zitten wij in het Prime plaza hotel, een mooi hotel echter het zwembad wordt omringd door bomen en het hotel zelf waardoor er weinig zon is. Er is wel een shuttle service naar het strand en daar gaan wij morgenochtend gebruik van maken.

In de avond gaan wij met dezelfde shuttle service naar het centrum en lopen wat rond en eten uiteindelijk bij een tentje aan het strand een lekkere maaltijd. Vervolgens lopen wij op ons gemak terug naar het hotel, wat een wandeling is van een klein half uur. Er is heel veel veranderd in Sanur maar op een gegeven moment herken ik het restaurant Swastika waar wij 25 jaar geleden zeer regelmatig aten en toen nog als een van de weinige restaurants er was. Als ik naar binnenloop en vraag of zij hier al 25 jaar zitten, spreek ik met een van de serveersters die al 30 jaar daar werkt. Grappig, wij praten nog wat door en kijken of wij van de week hier nog terugkomen.
(de reviews zijn niet slecht maar ook niet goed dus uiteindelijk doen wij dit niet, genoeg andere keuzes)

Onze laatst stukje van de vakantie is begonnen, de laatste dagen in en rond Sanur relaxen

Tempel Lempuyang: Gateway to Heaven, Tirta Ganga & waterpaleis Ujung 26 Juli

Vandaag gaan wij met chauffeur Lao op pad naar een Tempel met uitzicht op de Agung. Een hele mooie plek maar wel erg druk want deze tempel is de hit op instagram, dus iedereen wil op de foto.

Wij vertrekken rond half 9 en komen rond elf uur aan. Lao heeft sarongs voor ons meegenomen zodat wij die niet apart bij de tempel hoeven te huren, prima service.
Vanaf het parkeerterrein moet je verplicht met bussen naar boven en wij zijn echt de laatste die in de bus instappen en terwijl ik front row naast de chauffeur zit, hebben Wim, Ronald en Chantal half zittend in het gangpad op een kleine verhoging met de open deur erg zwaar op de bochtige weg naar boven.

Bij de tempel zelf betaal jij alleen een donatie en krijg je uitleg waar je wel en niet mag komen, vooral omdat er vandaag ceremonies zijn.
Wij gaan als eerste naar de tempel waar het allemaal om gaat en er staat een behoorlijke rij, waar ondanks het gemopper van Ronald en Wim wij toch in gaan staan.

Uiteindelijk duurt het een uur voordat wij allemaal op de foto kunnen maar het resultaat mag er wezen :)

Wij lopen daarna naar nog wat andere plekken en houden het dan voor gezien en gaan weer terug met de bus naar beneden (als de bus helemaal vol zit en dat duurt bijna een half uur).

Wij gaan op weg naar Tirta Ganga en lunchen daar met Lao en komen veelal dezelfde mensen tegen die net ook bij de tempel waren, blijkbaar een populair rondje.

Wij lopen Tirta Ganga rond en maken wat fotos en gaan daarna op weg naar onze laatste stop het waterpaleis Ujung. Ook hier lopen wij een rondje en maken foto's. Het zijn beide mooie tuinen in het bezit van de koninklijke familie van Bali.

Lao zet ons in het centrum van Ubud af en daar wordt nog wat geknuffeld met de Luwak en eten wij in de avond erg goed wij Iba Rai (een heerlijke thaise vissoep)

 

Met een taxi gaan wij terug naar het hotel waar bij aankomst in de kamer van Ronald en Chantal een enorme grote spin op het plafond zit die door Ronald en mij zelf wordt gedood.



Na dit avontuur gaan wij uit van een rustige nacht :)